تأثیر 12 هفته تمرین هوازی با شدت بیشینه اکسیداسیون چربی و محدودیت کالری بر سطوح آپلین 36 پلاسما و مقاومت به انسولین در مردان دارای اضافه‌وزن

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر هم‌‌زمان محدودیت کالری و تمرین هوازی بر سطح آپلین36 پلاسما و مقاومت به انسولین می‌باشد. بدین‌منظور، ‌20 مرد داوطلب دارای اضافه‌‌وزن (با میانگین سنی 3/6 ± 5/31 سال، قد 4/4 ± 5/179 سانتی‌‌متر، وزن 13 ± 7/97 کیلوگرم، درصد چربی 9/3 ± 5/36 درصد و شاخص توده بدن 7/3 ± 3/30)به‌‌طور تصادفی به دو گروه محدودیت کالری (8=n) و ترکیب محدودیت کالری و تمرین هوازی (12=n) تقسیم شدند. کسر کالری در گروه محدودیت کالری، 500 و در گروه ترکیبی، 350 کیلو‌‌کالری در روز بود. تمرین هوازی به‌مدت 12 هفته و سه روز در هفته با شدت 65 ـ‌60 درصد اوج اکسیژن مصرفی اجرا شد. ترکیب بدن، غلظت آپلین36 پلاسما، انسولین و قند‌‌خون ناشتا و TNF-α پیش از مداخله و 72 ساعت پس از آخرین جلسۀ تمرین اندازه‌گیری گردید. سطح معناداری نیز (PP)، تودۀ چربی شکمی، انسولین ناشتا و آپلین 36 (0.05>P)‌در هر دو گروه می‌‌باشد. با‌‌این‌‌وجود، درصد چربی (0.001>P)، غلظت TNF-α پلاسما (0.005≥P) و شاخص مقاومت به انسولین (0.002≥P)، تنها در گروه ترکیبی کاهش یافته است. علاوه‌‌بر‌این، نتایج آزمون تی مستقل حاکی از این است که میزان کاهش درصد چربی، تودۀ چربی شکمی، TNF-α، انسولین ناشتا، گلوکز ناشتا و شاخص مقاومت به انسولین در گروه ترکیبی، بیشتر از گروه محدودیت کالری است. قابل‌‌ذکر است که کاهش آپلین 36 در هر دو گروه مشابه می‌‌باشد. به‌‌طور‌کلی، یافته‌‌ها بیانگر این است که ترکیب تمرین هوازی و محدودیت کالری، روش مؤثرتری برای بهبود مقاومت به انسولین و کاهش التهاب سیستمیک می‌‌باشد، اما تأثیر آن بر آپلین 36، مشابه با محدودیت کالری تنها است.